522.เหรียญ อายุยืน 94พรรษา สมเด็จพระมหาวีรวงค์ มานิต ถาวโร วัดสัมพันธวงค์ ปี54 เนื้อนวโลหะ หมายเลข 2006
ด้านหลังบรรจุพลอยเสก คุณแม่ชีบุญเรือน โตงบุญเติม เลี่ยมพร้อมใช้ 850-ในวาระที่มีอายุวัฒนมงคล 94 ปี คณะศิษย์ได้จัดสร้าง ‘เหรียญอายุยืน หลวงปู่สมเด็จพระมหาวีรวงศ์’
ด้านหน้าเหรียญ เป็นรูปเหมือนสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ นั่งขัดสมาธิ ฐานมีซุ้มดอกบัว มีคำว่า “อายุยืน” และเลขไทย “๕๔” ซุ้มครอบแก้วเป็นราชทินนามที่ได้รับพระราชทาน “สมเด็จพระมหาวีรวงศ์”
ด้านหลังเหรียญ ลงยันต์ พุทโธ 8 ทิศ บารมีพระพุทธองค์แพร่อานุภาพครอบคลุมป้องกันภัยให้ทั้ง 8 ทิศ มีปัญญาดี อยู่เย็นเป็นสุข เจริญงอกงาม ล้อมด้วยคาถาพญายูงทอง เป็นเมตตามหานิยม ค้าขายดี และแคล้วคลาดจากศัตรู พิเศษเป็นพลอยเสกของแม่ชีบุญเรือน สมบัติเก่าของวัดสัมพันธวงศ์ที่แม่ชีบุญเรือนเก็บรักษาไว้
พลอยเสกชุดนี้ เป็นพลอยเสกชุดเก่า เมื่อปี พ.ศ.2499 ได้ผ่านการปลุกเสกอธิษฐานจิตจากงานพิธีใหญ่ที่วัดสารนารถธรรมาราม จ.ระยอง 18 วัน 18 คืน หลังจากแม่ชีบุญเรือน สิ้นชีวิต เมื่อปี พ.ศ.2507 พลอยเสกชุดนี้ได้เก็บเป็นสมบัติของวัดสัมพันธวงศ์ เพิ่งจะได้รับการเปิดเผย เมื่อนำมาบรรจุในเหรียญอายุยืน สมเด็จพระมหาวีรวงศ์
รายการที่จัดสร้างเหรียญอายุยืน ฝังพลอยทับทิม แม่ชีบุญเรือน โตงบุญเติม เนื้อเงิน จัดสร้าง 199 องค์ บูชา มีโค้ดและหมายเลขกำกับทุกองค์ เหรียญอายุยืนฝังพลอยทับทิม แม่ชีบุญเรือน โตงบุญเติม เนื้อนวะโลหะ จัดสร้าง 2,994 องค์ เและเนื้อทองแดงรมดำ สร้าง 3,994 องค์
เจ้าประคุณ สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (มานิต ถาวรเถระ ป.ธ.๙)
สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ รูปที่ ๗ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
พระสุปฏิปันโน ผู้ปักธง “กรรมฐาน” กลางมหานคร
มเด็จพระมหาวีรวงศ์ (มานิต ถาวโร) เป็นสมเด็จพระราชาคณะ ปัจจุบันดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดสัมพันธวงศาราม วรวิหาร และกรรมการมหาเถรสมาคม
เคยดำรงตำแหน่งคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช มีวัตรปฏิบัติเรียบง่าย งดงาม น่าเลื่อมใส ดุจเดียวกับพระกัมมัฏฐาน ที่ครั้งหนึ่งเคยเดินธุดงค์ไปบนเส้นทางเดียวกับพระกัมมัฏฐาน
สายหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต เน้นการปฏิบัติภาวนาพร้อมกับการปฏิบัติเคร่งครัดตามพระธรรมวินัย ก่อนจะหันเหชีวิตมุ่งหน้าสู่การเรียนพระปริยัติธรรมตามแนวทาง “คันถธุระ”
จนประสบผลส่าเร็จสูงสุด ได้เปรียญธรรม 9 ประโยค และได้น้อมนำหลักธรรมค่าสอนของพระพุทธองค์มาสู่การปฏิบัติ อบรมสั่งสอนพุทธบริษัท บริหารการคณะสงฆ์
นำความเจริญรุ่งเรืองให้กับพระพุทธศาสนาโดยรวม
ชาติภูมิ
สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (มานิต ถาวโร) เกิด ณ วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2460 ที่บ้านบ่อชะเนง ตำบลหนองแก้ว อำเภออำนาจเจริญ จังหวัดอุบลราชธานี (ปัจจุบันเป็นอำเภอหัวตะพาน จังหวัดอำนาจเจริญ) โยมบิดาชื่อช่วย โยมมารดาชื่อกา นามสกุล ก่อบุญ เป็นบุตรคนที่ 4 ในจำนวนพี่น้อง 11 คน[3]
นอกจากเจ้าประคุณสมเด็จฯ แล้วยังมีผลผลิตทางธรรมจากบ้านบ่อชะเนงและเป็นญาติกับเจ้าประคุณสมเด็จฯ อีก 2 รูป คือ หลวงปู่ขาว อนาลโย และพระราชปรีชาญาณมุนี (หลอม มหาวิริโย ป.ธ.7) เจ้าอาวาสวัดบ่อชะเนงและเจ้าคณะจังหวัดอำนาจเจริญ (รูปปัจจุบัน)
บรรพชาและอุปสมบท
สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ ได้บรรพชาเมื่อ พ.ศ. 2472 ที่วัดบ้านบ่อชะเนง ตำบลหนองแก้ว อำเภออำนาจเจริญ จังหวัดอุบลราชธานี (ปัจจุบันเป็นจังหวัดอำนาจเจริญ) โดยมีญาคูโม้เป็นพระอุปัชฌาย์ และ ต่อมาได้ออกธุดงค์ติดตามครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่น ผ่าน จังหวัด ร้อยเอ็ด สารคาม ขอนแก่น ได้บรรพชาญัติเป็นสามเณรธรรมยุต โดยมี หลวงปู่สิงห์ ขนฺตญาคโม ณ.วัดป่าวิเวกธรรม จ.ขอนแก่น เป็นพระอุปัชฌาย์
ต่อมาในปี พ.ศ. 2480 ขณะอายุ 20 ปี ได้อุปสมบท ณ พระอุโบสถวัดสัมพันธวงศ์ วันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2480 โดยมีพระมหารัชมังคลาจารย์ (เทศ นิทฺเทสโก) ขณะดำรงสมณศักดิ์เป็นที่พระรัชชมงคลมุนี เจ้าอาวาสวัดสัมพันธวงศ์ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูสุวรรณรังษี (สุวรรณ ชุตินฺธโร) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระครูปลัดเส็ง ทินฺนวโร เป็นพระอนุสาวนาจารย์ (ภายหลังรับพระราชทานสมณศักดิ์ที่ พระเนกขัมมมุนี)